1. Απάντηση στην επίκαιρη ερώτηση της Προέδρου της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ κας Φώφης Γεννηματά προς τον Πρωθυπουργό «Σχετικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην Υπουργού Οικονομικών κ. Γιάνη Βαρουφάκη, σύμφωνα με τις οποίες επεξεργαζόταν το plan B της Κυβέρνησης.»
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χαίρομαι και εγώ που επανέρχομαι στην ώρα του Πρωθυπουργού. Δυστυχώς, εξαιτίας της παρατεταμένης διαπραγμάτευσης αλλά και της απουσίας ερωτήσεων που να έχουν άλλο θέμα -διότι ήταν σε ισχύ η διαπραγμάτευση και, όπως καταλαβαίνετε, δεν ήταν σκόπιμο, ενώ είναι σε ισχύ, να απαντώ σε ερωτήσεις- μετά από πολύ καιρό επανέρχομαι σε μία διαδικασία, την οποία θεωρώ πάρα πολύ ουσιαστική για την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τον διάλογο μέσα στο Κοινοβούλιο. Και θέλω να επαναλάβω πως, σε ό,τι με αφορά, θα προσπαθώ πάντοτε στο πλαίσιο του δυνατού να ανταποκρίνομαι.
Κυρία Γεννηματά, άκουσα την ερώτησή σας. Θελήσατε να προκαταλάβετε και την απάντησή μου. Επιτρέψτε μου να απαντήσω όπως ξέρω εγώ και να πω τις αλήθειες μου, όπως πάντοτε κάνω όλο αυτό το διάστημα.
Παρακολουθώ, βεβαίως -και εγώ δεν σιωπώ, γι’ αυτό είμαι σήμερα εδώ, για να απαντήσω ευθέως, ευθαρσώς- μια προσπάθεια περίεργη και πρωτοφανή, θα έλεγα, να στοχοποιηθεί η διαπραγματευτική διαδικασία, η προσπάθεια της Κυβέρνησης επί πέντε μήνες να φέρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Και βεβαίως, είναι κατανοητό κάποιοι να προσπαθούν να στοχοποιήσουν αυτή την προσπάθεια ακριβώς επειδή αισθάνονται ότι στα δικά τους τα χρόνια όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκαν, όχι μόνο δεν προσπάθησαν, όχι μόνο δεν έφτασαν πράγματι στα όρια προκειμένου να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν να περισωθεί σε μια ετεροβαρή διαπραγματευτική διαδικασία και σχέση, αλλά έπαιρναν χωρίς να φέρνουν καμία αντίρρηση όλα όσα τους έφερναν οι εταίροι και οι δανειστές.
Αφορμή γι’ αυτήν την προσπάθεια, βέβαια, της στοχοποίησης έδωσαν οι δηλώσεις του πρώην Υπουργού Οικονομικών, του κ. Γιάνη Βαρουφάκη, ότι με δική μου εντολή συγκρότησε ομάδα επεξεργασίας σχεδίου έκτακτης ανάγκης -contingency plan, όπως ορίζεται- για την περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους θα οδηγούνταν σε αδιέξοδο με ευθύνη, προφανώς, ακραίων συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης.
Όλος αυτός ο ορυμαγδός δηλώσεων, όλη αυτή η προσπάθεια συνειδητής διαστρέβλωσης πολιτικών θέσεων και πράξεων θα ήταν πράγματι διασκεδαστική, αν δεν έκρυβε σαφείς πολιτικές σκοπιμότητες και δεν ήταν επικίνδυνη. Και είναι απολύτως επικίνδυνη, καθώς θέλει όχι μόνο να ποινικοποιήσει την αυτονόητη προσπάθεια της Κυβέρνησης να προετοιμαστεί για πιθανό ατύχημα και να υπερασπιστεί τη χώρα και τους πολίτες σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις κατέρρεαν και επικρατούσαν οι ακραίες απόψεις ακραίων συντηρητικών κύκλων που ήθελαν –και ακόμη θέλουν- να οδηγήσουν την Ελλάδα σε άτακτη χρεωκοπία. Αλλά ταυτόχρονα είναι επικίνδυνες διότι καλλιεργούν μία λογική που θέλει τη χώρα να πηγαίνει ως πρόβατο επί σφαγή στη μάχη της διαπραγμάτευσης.
Και είναι επικίνδυνη διότι η μάχη της διαπραγμάτευσης δεν τελείωσε. Συνεχίζεται και θα συνεχιστεί. Πρόκειται, φυσικά, εδώ για την πολιτική που συνειδητά και με αφοσίωση υλοποίησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οικοδομώντας όλο αυτό το πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο που κληρονόμησε η Κυβέρνησή μας.
Ας δούμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά.
Σχέδια εξόδου της χώρας από το ευρώ, κυρία Γεννηματά, δεν είχαμε και ποτέ δεν επεξεργαστήκαμε. Σχέδιο διαχείρισης εκτάκτου ανάγκης προφανώς και είχαμε και οφείλαμε να έχουμε. Θα έπρεπε να μας εγκαλούσατε σήμερα, εάν δεν είχαμε ή εάν δεν είχαμε αποπειραθεί να επεξεργαστούμε ένα τέτοιο σχέδιο.
Αντί, λοιπόν, να ψάχνετε ευθύνες για σχέδιο grexit στην ελληνική πλευρά, καλύτερα να απευθυνθείτε σε αυτούς που προετοίμαζαν το grexit και όχι σε εμάς. Ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος τύπος βοά με ειδήσεις για την επεξεργασία σχεδίων grexit από τη μεριά των Θεσμών που συμμετείχαν στη διαπραγμάτευση. Γιατί απευθύνεστε στην ελληνική Κυβέρνηση; Έχετε Ευρωβουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Απευθυνθείτε στην Κομισιόν.
Δεν έχετε ακούσει, κυρία Πρόεδρε, κυρία Γεννηματά, τίποτε για το plan B των χιλίων σελίδων της Κομισιόν, για το οποίο έχουν γράψει εφημερίδες και περιοδικά αναμφισβήτητης εγκυρότητας, όπως το Spiegel ή οι Financial Times; Αν δεν έχετε ακούσει, αφήστε με να σας θυμίσω εγώ.
Για πρώτη φορά είχε λεχθεί επισήμως ότι η Κομισιόν ετοιμάζει ένα τέτοιο σχέδιο όχι τώρα, αλλά το 2012, δια στόματος του τότε Επιτρόπου κ. Κάρελ Ντε Γκουχτ. Το σχέδιο αυτό, κυρία Γεννηματά, επικαιροποιείται συνεχώς και την ύπαρξή του παραδέχθηκε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιούνκερ δύο μέρες μετά το δημοψήφισμα της 7ης Ιουλίου. Σας θυμίζω ότι τότε συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, είχε δηλώσει: «Η Κομισιόν έχει επεξεργαστεί ένα λεπτομερές σχέδιο για Grexit, ένα σχέδιο σε όλη του την έκταση». Ρωτήστε αυτούς -εμάς ρωτάτε;- να σας εξηγήσουν ποιο είναι αυτό το σχέδιο των χιλίων σελίδων; Τι περιλαμβάνει;
Ή ρωτήστε, εν πάση περιπτώσει, τη γερμανική Κυβέρνηση, το γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών να σας εξηγήσει ποιο είναι αυτό το σχέδιο, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, διαρκώς λέει ότι παραμένει στο τραπέζι. Γιατί ρωτάτε εμάς;
Κι αν δεν σας αρκούν όλα αυτά, να φρεσκάρω λίγο ακόμα τη μνήμη σας, αναφέροντας και τις δηλώσεις του Προέδρου του Eurogroup, του κ. Ντάϊσελμπλουμ, μετά τη συνεδρίαση στη Ρίγα στις 25 Απριλίου, ο οποίος είχε δηλώσει ότι ορισμένοι Υπουργοί εξέφρασαν την αγωνία τους για την έλλειψη προόδου στο θέμα της Ελλάδας και ζήτησαν να αρχίσουν διαβουλεύσεις για ένα σχέδιο Β. Κατά λέξη σε «σχέδιο Β» αναφέρθηκε μετά από εκείνο το Eurogroup ο Υπουργός Οικονομικών της Σλοβενίας.
Αν λοιπόν, κυρία Γεννηματά, οι εταίροι και οι δανειστές μας προετοίμαζαν ή καλύτερα είχαν έτοιμο -και το δήλωναν αυτό και το δήλωναν ευθαρσώς, δημόσια!- ένα σχέδιο Grexit, εμείς ως Κυβέρνηση δεν έπρεπε να σχεδιάσουμε τις άμυνές μας στο ενδεχόμενο που αυτή η απειλή, που κάποιοι θεωρούσαμε ότι δεν θα γίνει πράξη, θα γινόταν πράξη; Όχι μόνο έπρεπε, όχι μόνο είχαμε το δικαίωμα, υποχρέωση είχαμε απέναντι στους πολίτες, στους εργαζόμενους, στη χώρα να προετοιμαστούμε έναντι ενός τέτοιου ενδεχομένου.
Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς μέμφεστε. Ή μάλλον καταλαβαίνω απόλυτα την πολιτική σκοπιμότητα του αντιπερισπασμού που σήμερα επιχειρείτε, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Θα το συζητήσουμε αργότερα ίσως.
Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, είναι σαν να βρίσκεται μια χώρα σε απειλή πολεμική, να είναι γνωστό ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα απόβασης εχθρικών δυνάμεων στα πάτρια εδάφη κι εσείς να κατηγορείτε το επιτελείο της άμυνας ως φιλοπόλεμο, επειδή σχεδίαζε τη διάταξη της άμυνας της χώρας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτό που κάνετε είναι πραγματικά έξω και πέρα από κάθε λογική!
Με ρωτάτε, λοιπόν, εάν εγώ είχα δώσει εντολή. Φυσικά, κυρία Γεννηματά. Αυτονοήτως είχα δώσει εντολή, προσωπικά, στον Υπουργό των Οικονομικών να συγκροτήσει ομάδα επεξεργασίας ενός σχεδίου άμυνας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Θα ήμουν πολιτικά αφελής και ανεύθυνος, αν δεν το έκανα. Αυτό για εσάς, ότι έδωσα εντολή επεξεργασίας ως σχεδίου έκτακτης ανάγκης για την άμυνα της χώρας, είναι ένδειξη ότι επεδίωκα την έκτακτη ανάγκη;
Κυρία Γεννηματά, λυπάμαι, αλλά είναι εξόφθαλμη η πολιτική σκοπιμότητα των επιχειρημάτων σας. Είναι τουλάχιστον κωμικό να ανακαλύπτετε πολιτικό σκάνδαλο και μάλιστα μέγα πολιτικό σκάνδαλο, στην αυτονόητη πράξη μιας κυβέρνησης να προετοιμαστεί για κάθε ενδεχόμενο στα πλαίσια της διεξαγωγής μιας σκληρής διαπραγμάτευσης, όταν μάλιστα ήταν σε όλους εμφανές ότι η στάση της άλλης πλευράς γινόταν ολοένα και πιο επιθετική.
Είναι, όμως, απολύτως κατανοητό να θεωρείτε πολιτικό σκάνδαλο την προετοιμασία της Κυβέρνησης για οποιοδήποτε ενδεχόμενο, αφού το κόμμα σας όσο κυβερνούσε, κυρία Γεννηματά, δεν προετοιμάστηκε ποτέ και για τίποτα. Δεν διαπραγματευτήκατε ποτέ και για τίποτα και παριστάνατε τους καλούς και υπάκουους μαθητές της τρόικας με πολύ μεγάλη προθυμία, όχι μόνο να δεχθείτε την ιδιοκτησία των προγραμμάτων που σας υπεβλήθησαν –δεν ήταν δικά σας- αλλά κάνατε στο τέλος, στη διαδικασία αυτή της ολικής μεταμόρφωσης ενός σοσιαλιστικού κόμματος που έγινε σοσιαλδημοκρατικό και τώρα είναι νεοφιλελεύθερο, τα μνημόνια ιδεολογία σας.
Μας είπατε εσείς, θυμάμαι τότε εδώ ότι ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης μας είπε ότι το μνημόνιο είναι ευλογία κι ότι εάν δεν υπήρχαν, έπρεπε να τα εφεύρουμε εμείς μόνοι μας. Και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τώρα ζητάτε να πούμε κι εμείς το ίδιο. Δεν σας την κάνουμε, όμως, αυτήν τη χάρη.
Για να κλείσω αυτήν τη σύντομη τοποθέτησή μου, θέλω να σας παρακαλέσω, κυρία Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, κυρία Γεννηματά, την επόμενη φορά που θα ψάξετε για σκάνδαλα και για πιθανή τέλεση παράνομων πράξεων, να ψάξετε πρώτα στο κόμμα σας και στις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν αυτής της Κυβέρνησης, όχι στην Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, όχι στον Βαρουφάκη για σκάνδαλα.
Αν θέλετε, λοιπόν, να ψάξετε για σκάνδαλα στις υποθέσεις των υποβρυχίων, στην υπόθεση της συγκάλυψης και απόκρυψης της λίστας Λαγκάρντ, στην υπόθεση της δεύτερης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, στην υπόθεση του PSI που στοίχισε 25 δισεκατομμύρια στα ασφαλιστικά ταμεία.
Αν θέλετε να ψάξετε για σκάνδαλα, να ψάξετε στην υπόθεση των θαλασσοδανείων της Αγροτικής Τράπεζας, που κατέστρεψαν επί της ουσίας έναν από τους κύριους δημόσιους πυλώνες του τραπεζικού συστήματος και που σήμερα που «ανασαίνει» η δικαιοσύνη, απασχολούν τις εισαγγελικές αρχές.
Να ψάξετε στην υπόθεση των μεταβιβάσεων ακινήτων του δημοσίου από το ΤΑΙΠΕΔ, που ακόμα και με τις ασυλίες που εσείς ψηφίσατε προκειμένου να μπορούν ανενόχλητοι να κάνουν ό,τι θέλουν, σήμερα που «ανασαίνει» η δικαιοσύνη, βρίσκει τον δρόμο για τα δικαστήρια. Εκεί να ψάξετε για σκάνδαλα και για ποινικές ευθύνες Υπουργών, όχι στην Κυβέρνηση που έδωσε μάχη διεκδίκησης για τα δίκαια του ελληνικού λαού.
Αν θέλετε, για όλα αυτά και για άλλα πολλά που δεν ανέφερα, μπορείτε να ρωτήσετε και μέλη των κυβερνήσεων στις οποίες συμμετείχατε. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν από μένα.
2. Δευτερολογία
Κυρία Γεννηματά, μιλάτε για αλήθειες, αλλά συνεχίζετε να διαστρεβλώνετε.
Αναφερθήκατε σε μια αναφορά μου, ότι δεν είπα προεκλογικά ότι θα τελειώσουμε με το μνημόνιο με ένα νόμο. Δεν είπα στον ελληνικό λαό σήμερα ξαφνικά, λες και είναι χρυσόψαρο, ότι δεν είπαμε.
Εκλεγήκαμε με την εντολή να προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από τα μνημόνια. Και αυτό κάναμε και γι’ αυτό μας κατηγορείτε τώρα και θέλετε να στήσετε και δίκες ότι δήθεν οδηγούσαμε τη χώρα στην καταστροφή.
Είναι σωστό η πολιτική αντιπαράθεση να γίνεται με όρους πραγματικούς και ουσιαστικούς, όμως θέλω να σας απαντήσω πολύ συγκεκριμένα: Μας κατηγορείτε ότι είχαμε σχέδιο μυστικό για την έξοδο της χώρας από το ευρώ, το σχεδιάζαμε σε κάποια μπουντρούμια μυστικά μαζί με τον κ. Βαρουφάκη και διάφορους άλλους επιτελείς, τότε γιατί δεν το εφαρμόσαμε; Γιατί δεν το εφαρμόσαμε, κυρία Γεννηματά; Μπορείτε να μας εξηγήσετε;
Καθ’ όλη τη διάρκεια του δημοψηφίσματος εσείς, τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης πλην του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής, τα τρία, όλα τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, όλο το παλιό πολιτικό σύστημα, όλοι η διεθνής κοινότητα, μάλλον η διεθνής ευρωπαϊκή κοινότητα, οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, έλεγαν ένα πράγμα, ότι το δημοψήφισμα είναι «ΝΑΙ» στο ευρώ, «ΟΧΙ» στο ευρώ. Εάν λοιπόν ο στόχος μας ήταν αυτός και κάναμε και μυστικά σχέδια και ξημεροβραδιαζόμασταν και ήμασταν συνωμότες και θέλαμε να βγάλουμε τη χώρα από το ευρώ, παίρνοντας 63%, γιατί δεν βγάλαμε τη χώρα από το ευρώ;
Λέτε ότι η προσπάθεια που είχε επεξεργαστεί το Υπουργείο Οικονομικών, η ιδέα, για να υπάρξει μια βάση δεδομένων που θα δώσει τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη με έναν κωδικό, με τον οποίο θα έχει πρόσβαση στο σύστημα και θα μπορεί να συμψηφίζει τις οφειλές του προς το Δημόσιο με οφειλές που έχει το Δημόσιο προς εκείνο, είναι μυστικό και σατανικό σχέδιο εξόδου από το ευρώ.
Μα, αυτό το σχέδιο είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Για το ευρώ είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Για οποιαδήποτε φάση βρίσκεται η χώρα, είτε σε δύσκολη είτε σε κανονική, διότι μειώνεται η γραφειοκρατία, εκκαθαρίζει ταχύτατα συναλλαγές, ενώ την ίδια στιγμή περιορίζει δραματικά την ανάγκη ρευστότητας -που θα είναι διαρκής και το επόμενο διάστημα τόσο του Δημοσίου όσο και των πολιτών- και καταπολεμά σε σύντομο χρονικό διάστημα τη συσσώρευση υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τους ιδιώτες και το αντίστροφο.
Αυτό, κυρία Γεννηματά, είναι το περιβόητο, περίφημο, ύποπτο σχέδιο εξόδου από το ευρώ; Αν αυτό είναι, τότε πράγματι νομίζω ότι μας φέρατε σήμερα εδώ για έναν αστείο λόγο. Και θα σας καλούσα αυτό το σχέδιο να το επεξεργαστούμε και να το φέρουμε μαζί. Μαζί και να το ψηφίσουμε και με τις ευλογίες των θεσμών το σχέδιο αυτό, το σχέδιο για την ηλεκτρονική βάση δεδομένων.
Θέλω, όμως, να πάω στα πιο πολιτικά ζητήματα που έθιξε η τοποθέτησή σας. Είπατε ότι τελειώσατε με τα σκάνδαλα στο ΠΑΣΟΚ επειδή στείλατε στην Επιτροπή και στο Ειδικό Δικαστήριο τον κ. Παπακωνσταντίνου.
Αλήθεια, κυρία Γεννηματά; Πείτε μου τί παραπάνω έκανε ο κ. Παπακωνσταντίνου, τον οποίο στείλατε σε Ειδικό Δικαστήριο, από τον κ. Βενιζέλο στο θέμα της λίστας Λαγκάρντ;
Τί παραπάνω έκανε; Έτσι καθαρίζετε εσείς συντρόφους σας; Έτσι τους καθαρίζετε;
Κι επίσης, κυρία Γεννηματά -εγώ θέλω να επιμείνω- μας εγκαλείτε εδώ για το θέμα της ιδιοκτησίας του προγράμματος διαρκώς. Και νομίζω ότι με αυτό το ζήτημα, με αυτήν την επιμονή σας, ο κάθε πολίτης μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα σε μας που προσπαθήσαμε, αγωνιστήκαμε, φέραμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, δεν ήταν αυτό που επιθυμούσαμε και συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη και σε σας, που όχι μόνο δεν προσπαθήσατε, αλλά ήσασταν στην ίδια πλευρά του τραπεζιού με την άλλη πλευρά.
Το παραδεχόμαστε, πήγαμε σε ένα δύσκολο συμβιβασμό με ένα πρόγραμμα υφεσιακό, διότι στην παρούσα φάση, στους δυσμενείς σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη, δεν είχαμε άλλη επιλογή.
Αυτό, όμως, το καταλαβαίνει και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης. Ακριβώς, όπως και ο τελευταίος Ευρωπαίος πολίτης έχει καταλάβει ότι αυτό που έγινε με την Ελλάδα δεν ήταν η συνδιαμόρφωση ενός προγράμματος, αλλά η επιβολή ενός προγράμματος.
Εσείς, τι ακριβώς μας ζητάτε, κ. Γεννηματά, που ταυτίζεστε για μια ακόμη φορά με τους δανειστές στο αίτημα της απόκτησης ιδιοκτησίας του οράματος;
Για να καταλάβει και ο ελληνικός λαός τι σημαίνει αυτή η ιδιοκτησία, μας ζητάτε -αυτό που έχει δει όλος ο πλανήτης- την επιβολή ενός προγράμματος και μάλιστα με άγαρμπο τρόπο που εκθέτει τόσο αυτούς που επέβαλαν την ισχύ τους όσο και την ίδια την Ευρώπη που φεύγει από τις αξίες της.
Εσείς μας ζητάτε να διαψεύσουμε όλα αυτά, όλα όσα έζησε η παγκόσμια κοινή γνώμη και να πούμε: «Δεν καταλάβατε καλά! Δική μας ήταν η ιδιοκτησία». Δηλαδή, εμείς τα προτείναμε όλα αυτά και όχι οι δανειστές, δικά μας είναι. Και εγώ εκεί μέσα έμεινα δεκαεπτά ώρες, διότι τους παρακαλούσα να βάλουν και άλλα μέτρα και αυτοί μου έλεγαν: «Όχι, μην βάλεις άλλα μέτρα». Αυτό ζητάτε να πούμε στον ελληνικό λαό.
Και ρωτώ γιατί το κάνετε αυτό; Εσείς ειδικά, κ. Γεννηματά, γιατί το κάνετε αυτό; Γιατί ακολουθείτε την ίδια γραμμή που ακολουθούσε ο κ. Βενιζέλος; Έχει καμμία προοπτική ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας όταν ταυτίζεται με τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα κέντρα στην Ευρώπη;
Εσείς η ίδια μου είπατε ότι πήγατε και συναντηθήκατε και μιλήσατε. Βλέπετε αυτήν τη συζήτηση που σήμερα διεξάγεται στην Ευρώπη με όρους, όπως τους παρακολουθήσατε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, διχαστικούς. Από την μια μεριά είναι οι ακραίες σκληρές νεοφιλελεύθερες συντηρητικές δυνάμεις, από την άλλη πλευρά πολύ μεγάλο μπλοκ της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας οι πράσινοι.
Εσείς με ποιον είστε σε αυτήν τη συζήτηση; Είστε με τους σοσιαλδημοκράτες ευρωπαίους που είναι με την από εδώ πλευρά ή είστε με αυτούς που είναι με την πλευρά των συντηρητικών;
Θέλω μια απάντηση σε αυτό αν και ο Κανονισμός δεν το προβλέπει.
Παρακάτω τα σχετικά video:
Πρωτολογία
Δευτερολογία:
2. Απάντηση στην επίκαιρη ερώτηση του Αντιπροέδρου της Βουλής Ν. Κακλαμάνη προς τον Πρωθυπουργό «Σχετικά με την λήψη μέτρων για την παράνομη μετανάστευση στη χώρα»
Κύριε Κακλαμάνη, το μεταναστευτικό ζήτημα πιστεύω ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα, αλλά και μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα σε παγκόσμια κλίμακα στα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε και να βρούμε λύσεις.
Κατ’ αυτή την έννοια, θεωρώ ότι θα έπρεπε να σταματήσει να χρησιμοποιείται ως θέμα για να εξυπηρετεί σκοπιμότητες πολιτικού χαρακτήρα και να κινητοποιούν κάποιοι φοβικά ένστικτα μέσα στην κοινωνία και να τροφοδοτούν αντιλήψεις, που πολλές φορές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μισαλλόδοξες και ρατσιστικές, αλλά θα πρέπει να αρχίσει και να αρχίσουμε όλοι μας να συμβάλουμε, ώστε να μην αποτελεί κόμβο αντιπαράθεσης, αλλά αντίθετα το σημείο εκείνο πάνω στο οποίο όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα συγκλίνουν στη βάση των αρχών της ευρωπαϊκής δημοκρατικής παράδοσης του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης, του σεβασμού στην αξιοπρέπεια του διαφορετικού.
Η δική μας κυβέρνηση, κύριε Κακλαμάνη, αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό ζήτημα -προσπαθεί να αντιμετωπίσει, διότι είναι ένα ζήτημα που μας υπερβαίνει- με αυτές τις αρχές, με αυτούς τους όρους. Το αντιμετωπίζουμε ως το μεγάλο ζήτημα της εποχής, που δημιουργεί κατ’ αρχάς προβλήματα στους ίδιους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Στη χώρα μας πλέον μιλάμε για προσφυγικές ροές, για πρόσφυγες που ξεριζώνονται, θαλασσοδέρνονται και υποβάλλονται σε αδιανόητες για μας ταλαιπωρίες ψάχνοντας να ξεφύγουν είτε από την οικονομική ανέχεια είτε από τον πόλεμο και την καταστροφή τις περισσότερες φορές.
Σωστά είπατε: «εμείς οι δυτικοί», αλλά δεν είμαστε εμείς που χαράζουμε τη στρατηγική στη Δύση. Εμείς είμαστε αυτοί που δεχόμαστε ως το ακραίο σύνορο της Δύσης τις συνέπειες των αποτελεσμάτων αυτών των στρατηγικών και των πολιτικών επιλογών. Και η Ελλάδα σήμερα αποτελεί ένα πεδίο σταθερότητας σε μια ευρύτερα αποσταθεροποιημένη περιοχή, όπου έχουμε στα βόρεια την Ουκρανία, στα ανατολικά και νότια τη Συρία, στα νότια και δυτικά τη Λιβύη. Και πράγματι η Μεσόγειος Θάλασσα έχει γίνει μια θάλασσα «νεκροταφείο ψυχών».
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε αυτό που είπα μάλιστα στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, όπου συζήτησα το μεταναστευτικό θέμα και υπήρχε μια πολύ σκληρή αντιπαράθεση, κύριε Κακλαμάνη, ανάμεσα στις νότιες χώρες και στις χώρες του Βορρά και μάλιστα σε κάποια όψιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, που θεωρούν ότι η αλληλεγγύη είναι μια a la carte υπόθεση και δεν δεχόντουσαν σε καμμία περίπτωση ορισμένες εκατοντάδες προσφύγων στα δικά τους κράτη, αλλά ήθελαν να είναι εθελοντική η δυνατότητα συνεισφοράς.
Και αυτό που τους είπα ήταν το εξής: Η Ελλάδα έχει μια πολύ μεγάλη κρίση μέσα στην κρίση. Και η πολύ μεγάλη κρίση είναι αυτό το τεράστιο προσφυγικό κύμα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα νησιά του Αιγαίου.
Η νέα Κυβέρνηση, λοιπόν, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα, αναγνώρισε ως πρώτη αναγκαιότητα τη λειτουργία ενός αποτελεσματικού συστήματος ασύλου πρώτης υποδοχής και υποδοχής προσώπων, που χρήζουν διεθνούς ή και άλλης ειδικής προστασίας. Τέθηκε δε ως προϋπόθεση και προτεραιότητα από το σύνολο της Κυβέρνησης, αλλά και από τα αρμόδια Υπουργεία η ορθή εφαρμογή της διεθνούς ενωσιακής και εθνικής νομοθεσίας για την υποδοχή των αιτουμένων διεθνή προστασία και τη δίκαιη και αποτελεσματική εξέταση των αιτημάτων τους.
Ωστόσο πέραν της αντιμετώπισης και του εξορθολογισμού των χρόνιων παθογενειών του συστήματος υποδοχής και ασύλου, η Κυβέρνηση καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει μια έκτακτη ανάγκη, ένα ρεύμα που σας λέω ότι μας υπερβαίνει. Τα πρόσφατα γεγονότα βεβαίως με το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων στη Μεσόγειο προκάλεσαν -και δικαίως- ένα παγκόσμιο σοκ. Αυτό, όμως, ήταν μια στιγμή. Για την Ελλάδα αυτό το σοκ είναι μια καθημερινή πραγματικότητα.
Κατά το πρώτο εξάμηνο, κύριε Κακλαμάνη, του 2015 οι προσφυγικές ροές στη χώρα μας εμφανίζουν σημαντική αύξηση, με τον αριθμό των νεοεισερχομένων να φτάνει συνολικά στους ενενήντα έξι χιλιάδες πεντακόσιους πενήντα. Και επαναλαμβάνω ότι πάνω από το 80% των νεοεισερχομένων είναι άνθρωποι με προσφυγικό προφίλ, αφού κατά τη συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες -κατά κύριο λόγο προέρχονται από τη Συρία- και οι προσφυγικές αυτές ροές οφείλονται στις δραματικές εξελίξεις στη Συρία, αλλά και στο Ιράκ.
Όμως, αυτή η αυξητική τάση -όχι σε αυτό το βαθμό- οφείλω να πω ότι καταγραφόταν ήδη από το 2014. Και παρόλα αυτά, η προηγούμενη Κυβέρνηση δεν είχε φροντίσει να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά. Αντίθετα δεν είχε καταφέρει καν να τηρήσει τις μίνιμουμ ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, όπως παραδείγματος χάριν, τη δημιουργία δυόμισι χιλιάδων θέσεων φιλοξενίας αιτούντων άσυλο στην ενδοχώρα και τη λειτουργία υπηρεσιών πρώτης υποδοχής στα σύνορα, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν ευρωπαϊκά προγράμματα για να συνδράμουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Επιπλέον, η προηγούμενη Κυβέρνηση δεν είχε ολοκληρώσει την υποβολή της αίτησης χρηματοδότησης για το πολυετές Πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης, το οποίο έπρεπε να είχε υποβληθεί ως τον Οκτώβριο του 2014. Είναι ένα θέμα, το οποίο τώρα αντιμετωπίζουμε μαζί με τον Επίτροπο, τον κ. Αβραμόπουλο, για το πώς θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις αυξημένες υποχρεώσεις.
Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθούμε σε ένα χρηματοδοτικό κενό για όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες, που αφορούν τον προσφυγικό πληθυσμό. Αλλά εδώ πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Εγώ θέλω να είμαι –και δεν το κάνω συχνά, αλλά στο θέμα αυτό θα το κάνω- επιεικής ακόμα και με την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Ακόμη κι όλα αυτά να είχαν γίνει στην ώρα τους, κύριε Κακλαμάνη, τα προβλήματα θα παρέμεναν, διότι το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικούς όρους αλληλεγγύης και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, παρά μόνο αν αντιμετωπιστεί συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση –και θα προσέθετα- και από τη διεθνή κοινότητα.
Και εδώ κάνουμε προσπάθειες στο πλαίσιο του δυνατού και στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας. Η Κυβέρνηση προέταξε καταρχήν την ενεργοποίηση των υπαρχόντων μηχανισμών αλληλεγγύης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την άμεση έκτακτη ενίσχυση της χώρας μας με τη λήψη μέτρων για τον άμεσο επιμερισμό της ευθύνης μεταξύ των κρατών-μελών. Δώσαμε μάχες με τον Ρέντσι και στις δύο Συνόδους Κορυφής, όπου αναγκάστηκε να παραδεχθεί και ο Πρόεδρος Γιούνκερ ότι «αυτά τα οποία δίνουμε είναι ψίχουλα μπροστά στο πρόβλημα».
Απευθυνθήκαμε στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί αλληλεγγύης. Και αυτές οι προτάσεις και θέσεις μας αποτυπώθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο και με τη συνέργεια του Επιτρόπου.
Για πρώτη φορά μετά από διεκδίκηση της ελληνικής πλευράς, οι προτάσεις της Ελλάδας όχι απλά διατυπώθηκαν στις συνόδους αλλά αποτυπώθηκαν και στο σχέδιο δράσης των δέκα σημείων για την μετανάστευση. Να θυμίσω ότι μέχρι τώρα αναφορές σε αποφάσεις είχε μόνο η Ιταλία. Τώρα μπαίνει και η χώρα μας.
Ειδικότερα, στις δράσεις για την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Ατζέντας για τη Μετανάστευση συμπεριλήφθηκαν η ενίσχυση των θαλάσσιων επιχειρήσεων και στην περιοχή του Αιγαίου, η πρόβλεψη για έκτακτη ενίσχυση στις χώρες που αντιμετωπίζουν αυξημένα ζητήματα εισροών, όπως είναι, εκτός της Ιταλίας και η Ελλάδα, καθώς και η πρόβλεψη προγράμματος μετεγκατάστασης σαράντα χιλιάδων πολιτών τρίτων χωρών, που χρήζουν διεθνούς προστασίας από τη χώρα μας.
Βεβαίως, αυτός ο αριθμός δεν λύνει το πρόβλημα. Έχουμε δηλαδή πλέον πετύχει, τι; Έχουμε αναδείξει την Ελλάδα ως κέντρο του προβλήματος της συζήτησης που διεξάγεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτό που καταφέραμε μαζί με άλλες χώρες, είναι ο επιμερισμός των ευθυνών στο σύνολο των χωρών της Ένωσης να γίνεται στη βάση της αρχής της αλληλεγγύης.
Επίσης, έχουμε ήδη υποβάλλει την αίτηση χρηματοδότησης, η οποία εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ασύλου Μετανάστευσης και Ένταξης για καθαρό ποσό 260 εκατομμυρίων ευρώ, που αφορά την επόμενη εξαετία και θεσμοθετήσαμε υπεύθυνη Διαχειριστική Αρχή στο Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, ώστε να διασφαλίζεται η ενιαία εθνική στρατηγική και να αξιοποιούνται άμεσα και με διαφανή τρόπο όλες οι πηγές χρηματοδότησης των δράσεων. Αντίστοιχα, υποβάλλουμε και τα αιτήματα για την έκτακτη χρηματοδότηση.
Τώρα, σχετικά με το θέμα που αναφέρατε πριν, δεν το γνωρίζω ομολογώ. Θα το ψάξω. Αυτό που γνωρίζω, όμως, κύριε Κακλαμάνη, είναι ότι σε σύσκεψη που συμμετείχα -γι’ αυτό το γνωρίζω- και με προτροπή και δική μου και του Υπουργού των Οικονομικών, υπήρξε συνεννόηση με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, ώστε χρήματα που έρχονται από το εξωτερικό είτε για τέτοιους λόγους είτε για επενδύσεις στη χώρα μας να μην υπόκεινται στις συνέπειες των capital controls. Και αυτό ισχύει από την προηγούμενη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία είναι σε ισχύ εδώ και μια βδομάδα. Δεν ξέρω αν έγινε πριν, αλλά θα το ψάξουμε και αν υπάρχει κάτι τέτοιο, θα προσπαθήσουμε άμεσα να επανέλθουν τα χρήματα αυτά και να αξιοποιηθούν.
Όμως, είναι δεδομένη η έλλειψη χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου προβλήματος. Διότι και οι 3000.000 ευρώ δεν λύνουν το πρόβλημα στο Πεδίο του Άρεως. Πρόκειται για μια έλλειψη χρηματοδότησης στην οποία οδηγηθήκαμε και από παραλείψεις, όπως είπα, προηγούμενων ετών σχετικά με την κατάθεση του Πολυετούς Χρηματοδοτικού Πλαισίου 2014-2020 για το Ταμείο Ασύλου Μετανάστευσης και Ένταξης.
Καταβάλλουμε σημαντικές προσπάθειες, υπεράνθρωπες θα έλεγε κανείς, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε, όχι εμείς, ως Κυβέρνηση, αλλά η τοπική κοινωνία κυρίως, οι Δήμαρχοι και οι Περιφέρειες, το πρόβλημα το οποίο είναι τεράστιο. Καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση με λίγα μέσα.
Απευθύναμε έκκληση στις τοπικές αρχές και βρήκαμε ανταπόκριση στο πλαίσιο του δυνατού, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη στέγαση των ανθρώπων αυτών κατά την άφιξή τους.
Απευθύναμε, όμως, έκκληση και σε διεθνείς οργανισμούς για να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε την έκτακτη αυτή συνθήκη. Απευθυνθήκαμε σε διεθνείς και ανθρωπιστικές οργανώσεις, στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό -ίσως είναι αυτό που είπατε πριν- και είχαμε ανταπόκριση.
Και, βεβαίως, ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός ανταποκρίθηκε και στο αίτημα του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και εκπονεί ήδη έκτακτο σχέδιο δράσης με την αποστολή που θα έχει εδώ.
Θετική είναι επίσης και η ανταπόκριση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση και τα συναρμόδια Υπουργεία αναπτύσσει σχέδιο δράσεων αυτή την ώρα στα νησιά για την υποστήριξη του νεοεισερχόμενου πληθυσμού.
Τέλος, συνεργαζόμαστε στενά με τους περιφερειακούς και τους τοπικούς φορείς της αυτοδιοίκησης, τους οποίους έχουμε την τιμή να έχουμε εδώ να παρακολουθούν σήμερα τη συνεδρίασή μας. Συνεργαζόμαστε στενά και προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό, προκειμένου να αξιοποιήσουμε κάθε μέσο στην κατεύθυνση της ταχείας αντιμετώπισης του προβλήματος.
Σε ό,τι αφορά τώρα τα κέντρα κράτησης, κύριε Κακλαμάνη, αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες, μπορούμε να υπεισέλθουμε αργότερα στη δευτερολογία μου. Θέλω να σας ενημερώσω ότι εξαιτίας της πρακτικής της προηγούμενης Κυβέρνησης, κατά τη διετία 2012-2014 δηλαδή, η χώρα μας βρέθηκε σε δεινή θέση στο θέμα αυτό. Η κράτηση, όπως εφαρμόστηκε ιδιαίτερα από το έτος 2012 έως το Φλεβάρη του 2015, ερχόταν σε αντίθεση και με τον ελληνικό νόμο, αλλά και με τη νομολογία των διεθνών δικαστηρίων, καθώς εφαρμοζόταν αδιάκριτα με τρόπο αυθαίρετο και για μεγάλα χρονικά διαστήματα, καθ’ υπέρβαση μάλιστα του ανώτατου χρονικού ορίου των δεκαοκτώ μηνών που προέβλεπε ο νόμος υπό συνθήκες, δε, που συνιστούσαν απάνθρωπή και εξευτελιστική μεταχείριση. Ρωτήστε για το θέμα αυτό και τον κ. Αβραμόπουλο, που δεν υπόκειται σε αυτό που υπαινιχθήκατε πριν, σε ιδεολογικούς λόγους για να έχει μία διαφορετική θέση και στάση.
Αυτή είναι μία πραγματικότητα. Κι όταν μιλάμε στην Ευρώπη, πρέπει να μιλάμε με όρους, ώστε να μπορούμε να πείσουμε ότι ταυτιζόμαστε με τις βασικές αρχές και αξίες για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.
Σημειωτέον ότι μετά τον Απρίλη του 2012 και την αποδοχή της σχετικής γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από τον τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, η κράτηση κατ’ ουσίαν παρατάθηκε υπ’ αόριστον υπό τη μορφή του περιοριστικού μέτρου της υποχρεωτικής διαμονής στα κέντρα κράτησης.
Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την επιβολή κυρώσεων στη χώρα μας, τις οποίες αναστρέψαμε προσπαθώντας απλά να τηρήσουμε τη νομιμότητα και όχι κάποια ιδεολογήματα, όπως λέτε.
Κλείνοντας, θέλω να κάνω μόνο ένα σχόλιο –επιτρέψτε μου, παρόλο που δεν αναφερθήκατε κατά την παρουσίαση του ερωτήματος σας, αλλά είναι στην ερώτησή σας και θέλω να αναφερθώ σε αυτό- για το θέμα της ιθαγένειας. Θέλω να πω προκαταβολικά ότι η συμπερίληψή του στην ερώτησή σας, μου προκάλεσε μία σχετική έκπληξη.
Κύριε Κακλαμάνη, νομίζω ότι εδώ πρέπει να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε ένα κρίσιμο θέμα, όπως είπα και στην αρχή, με όρους πολιτικών σκοπιμοτήτων ή ιδεολογημάτων, από τη μία ή από την άλλη πλευρά. Η ψήφιση του νόμου για τη χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας σε παιδιά που γεννιούνται, ανατρέφονται και φοιτούν στα σχολεία μας, συνιστά την έκφραση της νομιμότητας και του δικαίου, που πρέπει να διέπει μία ευνομούμενη πολιτεία απέναντι στα παιδιά της. Και παιδιά της είναι όλα τα παιδιά που γεννιούνται σε αυτόν τον τόπο και χαίρουν της ελληνικής παιδείας, μαθαίνουν ως μοναδική γλώσσα –ως μητρική σχεδόν- τα ελληνικά. Είναι παιδιά της χωρίς διακρίσεις.
Βεβαίως, αυτά τα παιδιά αποτελούν το πλέον ενταγμένο τμήμα της μεταναστευτικής κοινότητας, ένα τμήμα που έχει γνωρίσει στην πλειοψηφία του μία μόνο πατρίδα και μία χώρα, την Ελλάδα.
Αυτό άλλωστε αναγνώρισαν και η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Νομοθετικού Έργου, καθώς και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, οι οποίες αποφάνθηκαν για την ορθή νομοθέτηση, εντός μάλιστα του πλαισίου που είχε θέσει σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Διότι από το νέο νόμο για την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας εξασφαλίζεται η ύπαρξη γνήσιου, δηλαδή, ουσιαστικού δεσμού του παιδιού αλλοδαπού προς το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία.
Και ήταν τουλάχιστον –επιτρέψτε μου, δεν αναφέρομαι σε εσάς, γιατί δεν το κάνετε, αλλά πολλοί το έκαναν και κυρίως η προηγούμενη Κυβέρνηση, που αρνούνταν πεισματικά αυτό το νόμο- υποκρισία να φωτογραφίζεται ο τέως Πρωθυπουργός δίπλα στο διεθνή μπασκετμπολίστα που παίζει στο NBA και μας κάνει περήφανους, τον Αντετοκούμπο, που μεγάλωσε και έμαθε μπάσκετ στις γειτονιές της Αθήνας και να καμαρώνει για αυτό, αλλά την ίδια στιγμή χιλιάδες άλλα παιδιά σαν τον Αντετοκούμπο να στερούνται του δικαιώματος να είναι περήφανοι που είναι Έλληνες και να σηκώνουν ελληνική σημαία.
Θέλω να κλείσω, κύριε Κακλαμάνη, με την ευχή, αλλά και με τη δέσμευση ότι σε ό,τι με αφορά θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, ώστε το μεταναστευτικό ζήτημα να τύχει της αντιμετώπισης που αξίζει σε μία δημοκρατική, αλληλέγγυα και δίκαιη πολιτεία και κοινωνία, να σταματήσει να είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης και εξυπηρέτησης μικροπολιτικών συμφερόντων.
Η ιδεολογική τύφλωση και ο ρατσισμός πολλές φορές είναι το κοινωνικό αποτέλεσμα μίας τέτοιας ματιάς πάνω στα πράγματα. Και ας μην κάνουμε τους έκπληκτους που αυτά τα φαινόμενα όχι μόνο διευρύνονται, αλλά και γεμίζουν με εκπροσώπους κομμάτων μισαλλόδοξων ιδεών τα έδρανα του Κοινοβουλίου.
Ας δεσμευτούμε, λοιπόν, όλοι εδώ ότι δεν θα ανεχτούμε αυτή η τύφλωση να καταλάβει και να καταβάλει την ελληνική κοινωνία.
Σας ευχαριστώ.
Δευτερομιλία
Κύριε Κακλαμάνη, θα ήθελα να σας πω κάποια πρακτικά πράγματα στη δευτερολογία μου για το τι έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε το τελευταίο διάστημα, παρά τα όσα είπε η κυρία Υπουργός.
Μην αδικείτε την Υπουργό. Έχει δίκιο όταν λέει ότι εάν δεν αλλάξει η μεταναστευτική πολιτική, δυστυχώς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Εννοεί αποτελεσματικό και επί της ουσίας, διότι κάνουμε πολλά και θα σας τα πω.
Όμως, όταν έχεις αυτές τις ροές που μας υπερβαίνουν, τότε νομίζω ότι δεν είναι προς επίκρισιν αυτές οι δηλώσεις, αλλά θέλουν να αναδείξουν το πρόβλημα. Και καλό είναι και οι έξω να ακούν και να δημιουργούμε την αίσθηση του επείγοντος. Διότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι μια υπόθεση που να την θυμούνται μόνο όταν είναι να δανείζουν και μάλιστα με όρους δυσμενέστατους.
Σας ενημερώνω, λοιπόν, ότι ήδη εξασφαλίσαμε την ενίσχυση του προσωπικού, αξιοποιώντας τους δημοτικούς αστυνομικούς και λειτουργήσαμε επιπλέον κλιμάκια στα νησιά, ενώ θέσαμε σε λειτουργία κέντρο πρώτης υποδοχής στη Μόρια της Λέσβου. Λειτουργήσαμε χώρο προσωρινής φιλοξενίας στη Λέρο και δρομολογούμε τη δημιουργία χώρου πρώτης υποδοχής στην Κω.
Προχωρούμε στην αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Ασύλου, με βάση την Υπηρεσία Ασύλου και την Αρχή Προσφύγων, για την ασφάλιση όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικής διαδικασίας εξέτασης των αιτημάτων ασύλου.
Προχωρούμε στη δημιουργία νέων ανοικτών δομών υποδοχής, ιδίως για τη διαμονή ευάλωτων ομάδων στην περιοχή της Αττικής αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Βεβαίως, στο ζήτημα αυτό είναι κρίσιμο το θέμα των υποδομών. Σε επίπεδο κτηριακών υποδομών εξασφαλίσαμε τη λειτουργία μιας νέας δομής ασυνόδευτων ανηλίκων στην Αθήνα, ενώ θα λειτουργήσουν άλλες τρεις δομές ανηλίκων σε πόλεις επαρχίας.
Παράλληλα, σχεδιάζουμε τη λειτουργία μονάδων υποδοχής στην ενδοχώρα, τις οποίες θα υλοποιήσουμε με την εγκριθείσα ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.
Ειδικά για το Πεδίον του Άρεως θα ήθελα να πω δυο λόγια. Πράγματι, η κατάσταση στο Πεδίον του Άρεως είναι κρίσιμη για τους ανθρώπους που μένουν εκεί σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες. Βέβαια, ακόμα είναι καλοκαίρι και τουλάχιστον δεν βιώνουν τη δυσκολία του να μην μπορούν να κοιμηθούν από το κρύο ή από τη βροχή. Ωστόσο, πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, γιατί το καλοκαίρι θα περάσει!
Στο Πεδίον του Άρεως, λοιπόν, έχουν εδώ και μερικές μέρες καταλύσει Αφγανοί πρόσφυγες προερχόμενοι κυρίως από το νησί της Λέσβου, που δέχεται το μεγαλύτερο κύμα των προσφυγικών ροών. Οι πρόσφυγες αυτοί βρίσκονται σε ένα μεταβατικό στάδιο, καθώς αναζητούν καταφύγιο στην Ελλάδα. Κάποιοι έχουν δεσμούς και θα επιχειρήσουν να μεταβούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης και δεν έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα. Βέβαια, το γεγονός αυτό δεν τους καθιστά λιγότερο «πρόσφυγες» και πρόσωπα που χρήζουν προστασίας.
Δυστυχώς, για τους λόγους που ήδη ανέφερα και ουσιαστικά το χρηματοδοτικό κενό, δηλαδή την έλλειψη κονδυλίων, δεν κατέστη ακόμα εφικτή η λειτουργία ενός χώρου πρώτης υποδοχής στην ενδοχώρα και ειδικά στην Αττική, που είναι το ζητούμενο για την κάλυψη των αναγκών αυτού του πληθυσμού.
Ωστόσο, δρομολογούνται λύσεις για τη λειτουργία ενός τέτοιου χώρου εντός της Αττικής, λαμβανομένων υπόψη και των ιδιαιτεροτήτων και των αναγκών της περιοχής που θα εγκατασταθεί αυτό το κέντρο.
Για να αντιμετωπιστεί άμεσα το πρόβλημα, υπάρχει συντονισμένη δράση σε συνεννόηση με την τοπική αυτοδιοίκηση, με την Περιφέρεια Αττικής, στην οποία ανήκει, όπως γνωρίζεται ο χώρος, σε συνεννόηση με τον Δήμο Αθηναίων, το ΚΕΕΛΠΝΟ, στο οποίο αναφερθήκατε και είναι ήδη εκεί. Επίσης, σε συνεννόηση με τις υπηρεσίες του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, φορέων της Κοινωνίας των Πολιτών, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, εθελοντών πολιτών και αυτό πρέπει να το αναδείξουμε, διότι είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, βεβαίως λειτουργούν οι κρατικές δομές πρωτίστως, αλλά και η εθελοντική δράση των πολιτών, η προσπάθεια να δώσουν βοήθεια από το υστέρημά τους και η αλληλεγγύη τους είναι συγκινητική.
Βεβαίως, όλα αυτά γίνονται με τη διακριτική παρουσία της Αστυνομικής Αρχής προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης των άμεσων αναγκών του –πιστεύω για μικρό διάστημα- διαβιούντος πληθυσμού.
Παράλληλα, όλα τα συναρμόδια Υπουργεία βρίσκονται σε διαδικασία εντοπισμού του καταλληλότερου χώρου για τη μεταφορά του πληθυσμού και τις επόμενες ημέρες, ίσως και ώρες –γι’ αυτό έφυγε η κυρία Χριστοδουλοπούλου, γιατί έχει μια σύσκεψη- θα εντοπιστεί αυτός ο χώρος, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα μεταφοράς του πληθυσμού.
Πρέπει να τονιστεί ότι δεν υφίσταται κανένα θέμα δημόσιας ασφάλειας ή δημόσιας υγιεινής. Είπα ότι το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι ήδη εκεί και ότι το ζήτημα αντιμετωπίζεται, με σκοπό την προσπάθεια να το επιλύσουμε άμεσα.
Θέλω, τέλος, κύριε Κακλαμάνη, να σας πω, επειδή αναφερθήκατε στα 2,1 εκατομμύρια προσφύγων που βρίσκονται στην Τουρκία, ότι έχετε δίκιο. Πραγματικά, αν αναλογιστεί κανείς, η Τουρκία αυτήν τη στιγμή αντιμετωπίζει ένα τεράστιο θέμα. Και βέβαια, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει κανείς το ζήτημα των προσφυγικών ροών, καλά είναι αυτά που λέτε και έχετε απόλυτο δίκιο σε σχέση με τις επαναπροωθήσεις και ότι δεν τηρεί τους κανόνες, αλλά χρειάζεται συνεννόηση με την Τουρκία.
Για φαντασθείτε, συντεταγμένα και με σχέδιο να προωθούσε την εισδοχή μερίδας των 2,1 εκατομμυρίων προσφύγων που αυτήν τη στιγμή έχουν καταλύσει στα τουρκικά παράλια, και όχι μόνο της χώρας μας με την Τουρκία, αλλά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία.
Εγώ έδωσα μάχη στη Σύνοδο Κορυφής διότι εκεί ο Ρέντσι ασχολούνταν μόνο με το θέμα της Λιβύης –λογικά, γιατί εκεί είχε ο άνθρωπος το πρόβλημα- και η Μέρκελ και ο Ολάντ έλεγαν: «Ωραία, Σύνοδος Κορυφής. Συνάντηση Ευρωπαϊκής Ένωσης-Αφρικανικής Ένωσης, για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα». Τους είπα: «Παιδιά, υπάρχει και η Τουρκία, η οποία είναι και προς ένταξη μέλος. Πρέπει να κάνουμε μια ειδική συνεννόηση με την Τουρκία που δέχεται αυτές τις ροές και να δοθεί οικονομική ενίσχυση, αν χρειαστεί, για να τους κρατήσει εκεί». Ευτυχώς έγινε αποδεκτό αυτό το αίτημα και αναμένεται στο επόμενο διάστημα να παρθούν πρωτοβουλίες από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτήν την κατεύθυνση.
Τώρα για το θέμα της ένταξης, κύριε Κακλαμάνη, κακά τα ψέματα. Η άποψή σας είναι θεμιτή, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονται πια με τόση ζέση, διότι έχουν μια πολύ μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, είναι περιφερειακή δύναμη και η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει προβλήματα που καθρέφτης τους είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Αυτή, όμως, είναι μια άλλη συζήτηση. Ίσως την κάνουμε μια άλλη φορά.
Θέλω να κλείσω λέγοντας ότι το πρόβλημα μας υπερβαίνει και χαίρομαι που άκουσα χαμηλούς τόνους σήμερα από την πλευρά σας και διέκρινα προσπάθεια ειλικρινή για να βρεθούν λύσεις στο πρόβλημα αυτό. Ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι πεποιθήσεις μας, όταν έχουμε ένα πρόβλημα υπαρκτό, πρέπει να βρούμε λύσεις για να το αντιμετωπίσουμε μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά και μέσα στο πλαίσιο των αξιών μας.
Κύριε Κακλαμάνη, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, οι Έλληνες έχουν πρώτοι την εμπειρία της προσφυγιάς και της μετανάστευσης και έχοντας αυτήν την εμπειρία δεν μπορούμε να αφήσουμε ανθρώπους γύρω μας, δίπλα μας να πεθαίνουν από την πείνα ή από το κρύο. Αυτή ήταν και η τελευταία μου λέξη και στη Σύνοδο Κορυφής.
Παρά το γεγονός ότι η χώρα μας σήμερα δεν έχει την οικονομική δυνατότητα, παρά το γεγονός ότι στερούμαστε της δυνατότητας τα δημόσια νοσοκομεία να εξυπηρετούν ορθά τους Έλληνες πολίτες, δεν θα αφήσουμε κανέναν, επειδή είναι διαφορετικός, να στερηθεί της δυνατότητας να ζήσει. Αυτή είναι η υποχρέωσή μας απέναντι στον ουμανισμό, στον ανθρωπισμό.
Διεκδίκησα και την υποχρέωση των εταίρων στο θέμα της αλληλεγγύης. Διότι δεν μπορεί να μιλάς για Ευρωπαϊκή Ένωση και για αλληλεγγύη και για κοινά σύνορα και το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεσαι να είναι να μην έρθουν αυτοί που στοιβάζονται στις χώρες υποδοχής, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε αποθήκες ανθρώπινων ψυχών. Αυτό, λοιπόν, πρέπει να διεκδικηθεί που πρέπει από κοινού και με άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, ώστε να αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική και βεβαίως όλοι να συνδράμουμε ώστε να αντιμετωπιστεί ένα τεράστιο πρόβλημα στη χώρα μας.
Παρακατω τα σχετικά video:
Πρωτολογία:
Δευτερολογία:
