Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,
Λυπάμαι που οι συνθήκες, σήμερα, με οδηγούν να χαιρετίζω το συνέδριό σας από απόσταση.
Σύντομα, όμως, θα βρεθώ κι εγώ στην Πάτρα. Έτσι, θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε από κοντά τα θέματα της περιοχής και φυσικά ολόκληρης της Δυτικής Ελλάδας.
Τότε, άλλωστε, θα έχουμε μπροστά μας και νωπά τα πορίσματα των τριήμερων εργασιών αυτής της 8ης Συνάντησης για την ανάπτυξη της Περιφέρειας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα μακρηγορήσω. Και ασφαλώς, οι παρόντες υπουργοί θα αναπτύξουν τις πολιτικές της Κυβέρνησης ανά τομέα.
Όμως, σε πρωτοβουλίες όπως η συγκεκριμένη τον πρώτο λόγο έχουν οι τοπικές κοινωνίες. Αυτές, κυρίως, οφείλει να ακούσει η Πολιτεία. Ώστε τα ζητούμενα της Περιφέρειας να εντάσσονται αρμονικά στον συνολικό στρατηγικό αναπτυξιακό σχεδιασμό της χώρας.
Θα σημείωνα, πάντως, σήμερα την πρόσφατη επέκταση της διπλής σιδηροδρομικής γραμμής
από το Κιάτο στο Αίγιο, που ήδη έχει δοθεί σε χρήση.
Σε λίγο εγκαινιάζεται το τμήμα Κιάτο-Ροδοδάφνη, ενώ προχωρούν οι γραμμές Ροδοδάφνη-Ψαθόπυργος και Ψαθόπυργος-Ρίο. Ώστε η σύνδεση να ολοκληρωθεί με το τμήμα
Ρίο-Πάτρα.
Και αυτό, όχι μόνο γιατί το τραίνο πρέπει να ξαναφτάσει στην Πάτρα και από εκεί στον Πύργο.
Αλλά γιατί ο σιδηρόδρομος -ιδίως το πολύπαθο δίκτυο της Δυτικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου- είναι κινητήριος μοχλός αυτού που ονομάζουμε συνδυασμένες μεταφορές.
Εκείνων που ενώνουν, δηλαδή, χώρες, πόλεις, λιμάνια και αεροδρόμια, κάνοντας πιο σύντομη και πιο οικονομική τη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών. Αποτελούν, συνεπώς, βατήρα ανάπτυξης, είναι και το ζητούμενο του Συνεδρίου μας.
Αναφερόμενος, επίσης, στην ένταξη των τοπικών αναγκών στον εθνικό σχεδιασμό, θα μπορούσα να επικαλεστώ τα έργα 755 εκατομμυρίων που σήμερα υλοποιούνται στην Αχαΐα.
Με έμφαση στις υποδομές.
Εμβληματική, ανάμεσά τους, είναι η κατασκευή του δρόμου Πάτρας – Πύργου που βρίσκεται ήδη προς έγκριση από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στόχο να ξεκινήσει μέσα στον επόμενο χρόνο και να ολοκληρωθεί το 2023.
Πρόκειται για μία τόσο σημαντική αρτηρία που, τελικά, θα συνδεθεί και με τη Βιομηχανική Περιοχή της Πάτρας.
Στο ίδιο σύνολο ανήκουν και πρωτοβουλίες όπως τα έργα διαχείρισης των αποβλήτων, αλλά και η ύδρευση από τα νερά των ποταμών Πείρου και Παραπείρου. Που, εκτός από την πόλη
της Πάτρας, σύντομα, θα εξυπηρετούν ακόμα 10.000 κατοίκους των γύρω οικισμών.
Γι’ αυτό απαιτείται ένας Ειδικός Φορέας Διαχείρισης που θα εγγυάται την απόδοση του έργου. Αποτελούν και αυτά αναπτυξιακούς βραχίονες, γιατί διευκολύνουν την καθημερινή ζωή, όμως, ταυτόχρονα δημιουργούν θέσεις εργασίας. Ενώ, την ίδια στιγμή, γίνονται και μέρος της εθνικής στρατηγικής για το περιβάλλον και την πράσινη οικονομία.
Υποσχέθηκα, όμως, να είμαι σύντομος. Επιστρέφω, λοιπόν, στη βασική κατεύθυνση που θα ήθελα να συμπεριλάβετε στους προβληματισμούς σας. Και αυτή είναι η ανάγκη να συγκροτηθεί ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο για την Ελλάδα των επόμενων δεκαετιών. Με δύο χαρακτηριστικά: Πρώτον, την αποφασιστική συμμετοχή των Περιφερειών. Ήδη ένα τρίτο από τα πολλά δις του νέου ΕΣΠΑ και από τα 10 δις του Εθνικού Προγράμματος Ανάπτυξης κατευθύνονται προς τις περιφέρειες. Και 2,5 δις του σχεδίου «Αντώνης Τρίτσης» του Υπουργείου Εσωτερικών ήδη διατίθενται και στους δήμους και στις περιφέρειες.
Δεύτερος πυλώνας, ένα νέο υπόδειγμα οικονομικής προόδου. Που θα ενισχύει ισόρροπα όλους τους παραγωγικούς τομείς. Γιατί δεν υπάρχει εύρωστη μεταποίηση χωρίς δυναμική πρωτογενή παραγωγή, ούτε υπάρχει ακμαία βιομηχανία χωρίς σύγχρονο εμπόριο, μεταφορές και τουρισμό. Αλλά και ένα υπόδειγμα που θα το διαπερνά η «πράσινη» οικονομία. Η ψηφιακή τεχνολογία.
Και, φυσικά, η προστασία του Περιβάλλοντος.
Η παγκόσμια υγειονομική κρίση προκάλεσε και μία πρωτόγνωρη αναταραχή στις ισορροπίες όλων των οικονομιών. Κλόνισε παλιές βεβαιότητες. Δημιούργησε, όμως, και τις προϋποθέσεις για μία νέα αρχή σε όλο το φάσμα της παραγωγικής δραστηριότητας.
Τα δεδομένα αυτά, για την Ελλάδα προβάλλουν ως ιστορικά κίνητρα για συνολική αλλαγή της οικονομικής της φυσιογνωμίας. Μέσα στους επόμενους μήνες, λοιπόν, έχουμε πολλή δουλειά.
Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της κυβερνητικής διαχείρισης και η αξιοπιστία που ανέκτησε η χώρα προσφέρουν τα χρηματοδοτικά μέσα: Μόνο από την Ευρώπη, τα συνολικά κονδύλια που διεκδικούμε, ίσως ξεπεράσουν τα 60 δις.
Οι πολύτιμοι αυτοί πόροι, ωστόσο, δεν πρέπει και δεν θα σπαταληθούν, πρόχειρα και εύκολα.
Αλόγιστα και ασυλλόγιστα. Έχουμε χρέος να τα μετατρέψουμε γρήγορα σε ρεαλιστικά σχέδια και παραγωγικά έργα. Που θα κοιτούν στο μέλλον. Και θα οικοδομούν την Ελλάδα των επόμενων γενεών.
Για να συμβεί ακριβώς αυτό, πρέπει οι εργασίες του δικού σας Συνεδρίου, να αφορούν, κι αυτές, την μεγάλη εικόνα που θα έχει η πατρίδα μας, αύριο: Τον αστικό ιστό Πάτρας, Πύργου και Αγρινίου, για παράδειγμα, που θα καλύπτονται με φυσικό αέριο μέχρι το 2024.
Τα έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την άρδευση του κάμπου της Ηλείας. Και τη σύμπραξη δημοσίων και ιδιωτικών πρωτοβουλιών για την αξιοποίηση του φυσικού και ιστορικού αποθέματος της μοναδικής αρχαίας Ολυμπίας.
Κλείνω με τη σκέψη ότι στα τέλη του 19ου αιώνα η Πάτρα και το Αίγιο είχαν ακούσει τα κελεύσματα της εποχής, συνδυάζοντας την αγροτική παραγωγή με το εμπόριο, τις εξαγωγές και τη νεογέννητη, τότε, βιομηχανία. Κάτι που, με την σειρά του, έφερε -στην Πάτρα κυρίως- νέα κεφάλαια από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ήταν ένα πρώιμο, θα έλεγα, δείγμα ισόρροπης ανάπτυξης για εκείνον τον καιρό. Το οποίο, όμως, δυστυχώς υπονομεύθηκε, όταν υπερ-εξαρτήθηκε από έναν μόνο κλάδο, την σταφίδα. Τα παλαιά αυτά διδάγματα, θετικά και αρνητικά, αποδεικνύονται χρήσιμα και τώρα, στο δρόμο προς την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Σε μία συγκυρία, που μας καλεί να απαντήσουμε στα ζητούμενα των δικών μας προκλήσεων.
Σε αυτό, λοιπόν, το νέο κεφάλαιο που ανοίγεται σήμερα, θα ήθελα να δώσω μόνο τον τίτλο: «Η Ελλάδα που παράγει, η Ελλάδα που εξάγει».
Και παραμένω πρόθυμος και έτοιμος να το γράψουμε μαζί. Με βάση τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις που θα ακουστούν από εσάς, από όλους σας, τις επόμενες μέρες.
Σας ευχαριστώ και πάλι, και καλή επιτυχία στο Συνέδριό σας.
